พี่ซิมเปิ้ล

บาร์นาเบหรือที่ใครๆ เรียกว่า “ซิมเปิ้ล” มีภาวะออทิสซึมหรือบกพร่องทางสติปัญญา โลกของเขาเรียบง่ายเสียจนคนทั่วไปมองว่า “ไม่ปกติ” สองหนุ่มกำลังตระเวนหาห้องเช่า เหตุการณ์นี้นำพาพวกเขามารู้จักกับหนุ่มสาวสี่คนที่กำลังมองหาเพื่อนร่วมเช่า อพาร์ตเมนต์ นับแต่นั้นมา เรื่องวุ่นๆ อลเวงมากมายก็เกิดขึ้นจากฝีมือของซิมเปิ้ล

ท่ามกลางความวุ่นวายที่ซิมเปิ้ลขยันก่อขึ้นรายวัน เราสามารถสัมผัสถึงความรักความผูกพันระหว่างหนุ่มสาวเหล่านี้ ที่ค่อยๆ เพิ่มพูนเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ ซิมเปิ้ลได้รู้จักโลกใหม่ที่ต่างกันสุดขั้วกับสถานสงเคราะห์ที่เขาเคยอยู่ โลกใหม่นี้ช่วยเติมเต็มความรัก ความอบอุ่น ความเอาใจใส่ (ที่บางครั้งก็พ่วงมากับความหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ) ให้แก่เขา จนเขาเริ่มเปิดใจ และค่อยๆ ก้าวออกมาจากโลกส่วนตัวที่เคยมีแต่ “คุณแป็งแป็ง” เจ้ากระต่ายผ้าเพื่อนซี้หนึ่งเดียวตลอดมาของเขา ซึ่งเขาเป็นเพียงคนเดียวที่เชื่อว่ามันมีชีวิต

ผู้เขียน มารี-โอ๊ด มูรัย ยังรักษาความ “คมขั้นเทพ” ของเธอไว้ได้อย่างเหนียวแน่น สามารถหยิบประเด็นเรื่องความบกพร่องทางสมองมาถ่ายทอดได้อย่างละเอียดอ่อน เธอสร้างบทสนทนาที่ดูเหมือนจะธรรมดา หากแต่แหลมคม บาดลึก ทำให้ผู้อ่านคล้อยตามโดยไม่รู้ตัวและไม่รู้สึกอึดอัด ขณะเดียวกันก็ไม่ทิ้งอารมณ์ขัน ขยันเหน็บแหนมจิกจัดค่านิยมไร้สาระของคนในสังคมให้สะดุ้งเป็นระยะ ทุกครั้งที่อ่านงานของเธอ เราจึงมักแอบอมยิ้ม เผลอหัวเราะ หลายครั้งต้องรีบยกแขนปาดน้ำตาก่อนที่คนข้างๆ จะสังเกตเห็น

————-

มารี-โอ๊ด มูรัย (Marie-Aude Murail)

มารี-โอ๊ด มูรัย เป็นนักเขียนชาวฝรั่งเศส เกิดเมื่อปี 1954 จบปริญญาเอกด้านอักษรศาสตร์จากมหาวิทยาลัยซอร์บอน เธอเริ่มเขียนหนังสือเมื่ออายุเพียง 13 ปี เธอเขียนบทความ เรื่องสั้นและนวนิยายสำหรับเยาวชนทุกระดับอายุ ตั้งแต่เด็กที่เพิ่งเริ่มอ่านหนังสือออกจนถึงวัยรุ่นโตๆ หนังสือของเธอล้วนเป็นวรรณกรรมที่เด็กก็อ่านได้ผู้ใหญ่ก็อ่านดี นับจำนวนทั้งหมดประมาณ 100 เล่ม และเธอยังคงออกหนังสือใหม่ๆที่สนุกสนานน่าสนใจออกมาเรื่อยๆ มีมากมายหลายประเภท ทุกรสนิยม ทั้งที่เป็นเรื่องเดี่ยวๆและเป็นชุด เธอจะคิดค้นเปลี่ยนประเด็นหลักของแต่ละเรื่องไปเรื่อยๆ เพราะเธอมีคติพจน์ว่า ”ไม่ควรจะให้เรื่องซ้ำๆซากๆ และไม่ควรจะให้คนอ่านคาดการณ์ได้ล่วงหน้า” ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเมือง กับชีวิตจริง หรือกับเรื่องพิสดาร ตัวละครของทุกเรื่อง จะเป็นใครและต่างนิสัยกันขนาดไหน แต่ละคนล้วนมีเสน่ห์ดึงดูดความผูกพันจากผู้อ่านได้ทั้งนั้น และเรื่องทุกเรื่องจะต้องจบลงด้วยดี เพราะเธอถือว่าเธอเขียนให้ผู้เยาว์อ่าน

ความสามารถพิเศษอีกอย่างของเธอคือ เธอสามารถหยิบยกหัวข้อที่เป็นปัญหาใหญ่ของสังคมปัจจุบันมาเขียน ด้วยความเฉลียวฉลาดและด้วยอารมณ์ขันที่มีมุกตลกแพรวพราวไปทั่ว ทำให้ผู้อ่านมีทัศนคติใหม่ที่มีความรุนแรงหรือด้านลบน้อยลง